-
Recent Posts
Recent Comments
Mr WordPress on Hello world! 莉 on 荒谬感 carol on 话痨 carol on 5个why carol on 中华文明 Archives
- March 2011
- September 2010
- March 2010
- February 2010
- January 2010
- December 2009
- November 2009
- August 2009
- July 2009
- June 2009
- April 2009
- March 2009
- February 2009
- January 2009
- December 2008
- November 2008
- September 2008
- August 2008
- July 2008
- June 2008
- May 2008
- April 2008
- March 2008
- February 2008
- January 2008
- November 2007
- October 2007
- September 2007
- August 2007
- July 2007
- June 2007
- May 2007
- April 2007
- March 2007
- February 2007
- January 2007
- December 2006
- November 2006
- October 2006
- September 2006
- July 2006
- June 2006
- May 2006
- April 2006
- March 2006
- February 2006
- January 2006
- December 2005
- November 2005
- October 2005
- December 2004
Categories
Meta
Monthly Archives: May 2006
博大的虚空
雨突然下起来,大滴的雨点迸落在窗台上路面上发出清脆的声音,风声几乎听不见了,哗然的雨声一度变成汪洋淹没了这世界所有其它的声音。过了一阵雷雨消歇了,只听见断续的滴水声。暴风雨之后的世界格外安详静谧。 在过去那段日子里我似乎经历了太多极端的感情,那些感情像暴雨一样使我一时绝望愤怒,一时狂喜放纵,又一时因为嫉妒和恐惧而哭泣。那些一度摇撼我、几乎要摧毁我的暴风雨现在看来没有在我心里留下深刻的痕迹,一切终归会归于平静,就像雨点落入大海,风被吸纳于博大的虚空。我此时突然感受到这平静,用自然的方式去接纳生活所给予的幸与不幸,去爱去忘却。 –“迷失” 张惠雯
Posted in Uncategorized
Leave a comment